- resero
- 1.
rĕ-sĕro, sēvi, 3, v. a., to sow or plant again; to plant with any thing, Varr. L. L. 5, § 39 Müll.; Col. 4, 33, 3; 3, 11, 2; Plin. 18, 20, 49, § 183.2.rĕ-sĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [3. sero], to unlock, unclose, open (syn.: recludo, pando, aperio; class.; esp. freq. after the Aug. per.).I.Lit.:II.
hi domos suas claudunt aut reserant,
Plin. 10, 21, 24, § 49; so,fores,
Tib. 1, 2, 18; 1, 8, 60; Ov. M. 10, 384:valvas,
id. ib. 4, 761:postes,
Tib. 1, 2, 31:limina,
Verg. A. 7, 613:januam,
Ov. F. 2, 455:carcerem,
id. Am. 3, 2, 77; cf.:portas hosti,
id. A. A. 3, 577:illi moenia,
id. M. 8, 61:claustra,
Sil. 7, 334:Italiam exteris gentibus,
Cic. Phil. 7, 1, 2 (cf. also Italiam, Tac. H. 3, 2 fin. ex conj.):urbem reserare et pandere portas,
Verg. A. 12, 584:infernas sedes (with recludere),
id. ib. 8, 244:aures,
Liv. 40, 8 fin.:pectus,
Ov. M. 6, 663: latebras insidiarum, Amm. 14, 11, 9:urbem,
to take by storm, id. 15, 8, 19.— Poet.:simulac species patefacta est verna diei Et reserata viget genetabilis aura Favoni,
Lucr. 1, 11.—Trop.A.In gen., to open, lay open, unclose: nos ausi reserare..., Enn. ap. Cic. Or. 51, 171 (Ann. v. 226 Vahl.):B.nec ita claudenda res est familiaris, ut eam benignitas aperire non possit, nec ita reseranda, ut pateat omnibus,
Cic. Off. 2, 15, 55:obsaepta diutinā servitute ora reseramus,
Plin. Pan. 66 fin.:ubi, Jane biceps, longum reseraveris annum,
open, begin, Ov. P. 4, 4, 23; cf.:aperire annum fastosque reserare (as consul),
Plin. Pan. 58, 4:emicuit reserata dies,
Val. Fl. 1, 655.—In partic., to disclose, reveal something unknown:oracula mentis,
Ov. M. 15, 145:secreta,
Val. Fl. 2, 438:futura,
Sil. 7, 436:operta animi,
Mamert. Grat. Act. ad Julian. 17: commissa, Petr. poët. Fragm. 28, 6.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.